Heksje Hazel leeft alleen in haar huisje in het bos en geniet van het rustige leven in de natuur en het ritme van de seizoenen, samen met haar vriendjes, de muizen, konijnen, kikkers, uilen en soms zelfs een enkele trol.
Elk seizoen brengt weer nieuwe bezigheden, avonturen en kennismakingen die alleen beleeft kunnen worden in die periode van het jaar, want elk seizoen in het bos heeft zijn hele eigen karakter.
In vier mooie verhalen, voor elk seizoen eentje, wordt Heksje Hazel haar bestaan in het bos uit de doeken gedaan en krijgen wij meteen een intiem kijkje in het leven van haar dierenvrienden.
Het hartverwarmende en tegelijk alarmerende sprookje over een geliefde tandenborstel die een lange reis maakt en wonder boven wonder toch weer thuis geraakt.
Geantropomorfiseerd plastic beleeft avonturen in de afvalstroom om als gerecyclede borstel een vaste plaats in het huishouden te veroveren.
Maar daarmee heeft M.G. Leonard, van Dader op het Spoor-faam, een oprecht leuk prentenboek opgeleverd. De vrolijke tekeningen verbloemen de ernst van de zaak niet, maar houden de boodschap fier overeind, zonder dat je er meteen depressief van wordt.
Een koninklijk stel lukt het maar niet om de troonopvolging veilig te stellen en ten einde raad nemen Koning en Koningin apart van elkaar een onorthodoxe stap, die zowaar twee prachtige, maar wel heel bijzondere kinderen oplevert.
Een ouderwets sprookje in een modern jasje, een boek dat zich precies in het midden tussen prentenboek en stripboek beweegt, Tom Gauld laat zien wat hij kan in zijn eerste kinderboek.
Tom Gauld zijn typische tekenstijl werkt verbazingwekkend goed in een kinderboek, de illustraties zijn prachtig helder en zitten regelmatig vol met de interessantste details. De teksten die ook van zijn hand zijn, zijn vakkundig vertaald door gevierd kinderboekenauteur Tjibbe Veldkamp en zouden zo uit een klassiek sprookje kunnen komen.
Mies, Mo en Cato zijn druk in de weer met de voorbereidingen voor hun reis naar Afrika. In de winter is het in Nederland immers veel te koud en zoeken ze graag een lekker warm land op om in te overwinteren.
Maar alle drie de vogels lijken geen haast te hebben en de voorbereidingen duren maar voort. Is er straks nog wel voldoende tijd over voor de lange reis?
De drie bijzonder aparte vogels bereiden zich elk op hun geheel eigen manier voor op hun grote reis en dat leidt tot een prachtig prentenboek met een explosie aan kleuren en excentrieke uitspattingen.
‘Waar dient het voor?’, een relatief simpele vraag die veel meer om het lijf heeft dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Het antwoord bepaalt namelijk veel meer dan je zou vermoeden.
In dit boek wordt dan ook een kleine studie gemaakt van wat dingen zichzelf maakt, wat het bestaansrecht van een ding bepaald, hoe we weten wat een ding is en hoe we er achter komen wat iets doet? Of hoeft niet alles ergens voor te dienen?
Tiptoe Print heeft weer een heel bijzonder prentenboek uitgegeven met ‘Waar dient het voor?’. Met een Special Mention van de Bologna Ragazzi Awards is dit prachtige kleurrijke boek een categorie op zichzelf.
Er zijn weinig bewoners van het bos zo chagrijnig en onvriendelijk als meneer Kabouter, die kun je het beste maar ontlopen, want verwacht niet dat hij je ergens mee gaat helpen.
Alleen moet je voorzichtig zijn met wie je tegen je in het harnas jaagt, want sommige bosbewoners kunnen je nog een lastige dag bezorgen.
Laten we eerlijk zijn, kennen we allemaal niet een kleine kabouter die alleen maar met heel hard ‘NEE!’ roepen kan antwoorden? Ter ere van die kleine aap heeft Fred Blunt dit boek geschreven, maar dat garandeert niet persé een goeie afloop voor de hoofdpersoon.
Het leven van een verlegen spookje is niet makkelijk, want niemand lijkt Seppo te zien staan. Zelfs Alma, het mooiste monster van de stad, en het onzichtbaarste, lijkt niet naar hem om te kijken.
Maar net als Seppo denkt dat het nooit meer goed komt en zelfs zijn ouders hem lijken te zijn vergeten, blijkt het toch heel anders te zitten.
De auteur met de prachtige naam komt oorspronkelijk uit Mexico en dat is goed aan de tekeningen af te zien. De macabere, maar tegelijkertijd heel vrolijke stijl van de Mexicaanse feestdag ‘Día de Muertos’ viert in dit boek de boventoon.
Beer is moe, hondsmoe! Wanneer hij van zijn welverdiende rust wil gaan genieten heeft zijn buurman Eend echter hele andere ideeën en laat hem maar niet slapen.
Beter een goeie buur dan een verre vriend, maar eend is zowel buur als vriend en met zo’n vriend heb je geen vijanden meer nodig.
De vasthoudende Eend laat Beer echt niet zomaar inslapen en grijpt de meest waanzinnige redenen aan om Beer te storen. Gelukkig is Beer een grote vriendelijke lobbes en loopt dit niet af zoals een ruzie tussen een eend en een beer normaliter in de natuur zou aflopen.
