‘Waar dient het voor?’, een relatief simpele vraag die veel meer om het lijf heeft dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Het antwoord bepaalt namelijk veel meer dan je zou vermoeden.
In dit boek wordt dan ook een kleine studie gemaakt van wat dingen zichzelf maakt, wat het bestaansrecht van een ding bepaald, hoe we weten wat een ding is en hoe we er achter komen wat iets doet? Of hoeft niet alles ergens voor te dienen?
Tiptoe Print heeft weer een heel bijzonder prentenboek uitgegeven met ‘Waar dient het voor?’. Met een Special Mention van de Bologna Ragazzi Awards is dit prachtige kleurrijke boek een categorie op zichzelf.
Er zijn weinig bewoners van het bos zo chagrijnig en onvriendelijk als meneer Kabouter, die kun je het beste maar ontlopen, want verwacht niet dat hij je ergens mee gaat helpen.
Alleen moet je voorzichtig zijn met wie je tegen je in het harnas jaagt, want sommige bosbewoners kunnen je nog een lastige dag bezorgen.
Laten we eerlijk zijn, kennen we allemaal niet een kleine kabouter die alleen maar met heel hard ‘NEE!’ roepen kan antwoorden? Ter ere van die kleine aap heeft Fred Blunt dit boek geschreven, maar dat garandeert niet persé een goeie afloop voor de hoofdpersoon.
Het leven van een verlegen spookje is niet makkelijk, want niemand lijkt Seppo te zien staan. Zelfs Alma, het mooiste monster van de stad, en het onzichtbaarste, lijkt niet naar hem om te kijken.
Maar net als Seppo denkt dat het nooit meer goed komt en zelfs zijn ouders hem lijken te zijn vergeten, blijkt het toch heel anders te zitten.
De auteur met de prachtige naam komt oorspronkelijk uit Mexico en dat is goed aan de tekeningen af te zien. De macabere, maar tegelijkertijd heel vrolijke stijl van de Mexicaanse feestdag ‘Día de Muertos’ viert in dit boek de boventoon.
Beer is moe, hondsmoe! Wanneer hij van zijn welverdiende rust wil gaan genieten heeft zijn buurman Eend echter hele andere ideeën en laat hem maar niet slapen.
Beter een goeie buur dan een verre vriend, maar eend is zowel buur als vriend en met zo’n vriend heb je geen vijanden meer nodig.
De vasthoudende Eend laat Beer echt niet zomaar inslapen en grijpt de meest waanzinnige redenen aan om Beer te storen. Gelukkig is Beer een grote vriendelijke lobbes en loopt dit niet af zoals een ruzie tussen een eend en een beer normaliter in de natuur zou aflopen.
Dat je zelfs voor peuters een kookboek kunt maken bewijst Lannoo met ‘Het grote boek voor kleine koks’, niet met recepten, maar wel met de eerste oefeningen om je kroost de motoriek te leren die nodig is in de keuken.
Van mixer tot pizzasnijder geeft dit boek in verschillende voedsels je kind een belangrijke les over vorm, beweging en motoriek.
Tegelijkertijd één van de kleinste én één van de grootste boeken die we hier hebben gerecenseerd, want met maar 10 pagina’s is dit boek wel bijna tweeëneenhalve centimeter dik.
Kapitein Knut is nergens bang voor en zeker niet voor gevaar. Dat komt goed uit, want als zijn schaduw de benen neemt, is dat de opmaat voor een bloedstollend avontuur.
Samen met zijn al even moedige hond Django wordt Knut geconfronteerd met huisdierhaaien, gigantische boktorren, vuurspuwende draken, grotten vol spookjes en grote rotvogels. Als dat maar goed afloopt!
De lancering van dit boek is door dat stomme Corona al een aantal keer uitgesteld, gelukkig is het boek nu wel gewoon te koop. Dat is maar goed ook, want wat een ongelooflijk stom leuk boek is dit!
Voordat Bo naar bed kan moet er nog wel wat gebeuren, hij moet nog een laatste hapje eten, maar ook zichzelf wassen en z’n tanden poetsen bijvoorbeeld. Eigenlijk precies zoals bij veel dieren gebeurt, want alle dieren slapen immers, ook wespen.
Tijdens het naar bed gaan voeren Bo en zijn moeder een interessant gesprek waarbij de paralellen tussen mensen- en dierenrijk een speelse manier zijn geworden om de kleine Bo in bed te krijgen.
Tiptoe Print slaat weer toe met een prachtig prentenboek dat opvalt door de felle kleuren, de prachtige losse tekeningen en het grote formaat van het prentenboek, zowel in maat als in hoeveelheid bladzijden.
Elke dinsdag haalt opa de kleine Yotam op van school en dit keer raakt de kleuter geïntrigeerd door de vele rimpels van opa. Hij legt uit dat met de jaren ook hij deze tekenen van geluk en verdriet zal krijgen en dat elke rimpel een leuke of vervelende herinnering representeert.
Een middag als alle andere die door het kabbelende gesprek van de twee familieleden een bijzondere wending krijgt. Een gesprek over ouderdom, familie, vergankelijkheid en de schoonheid van het leven.
Elk kind vraagt zich wel eens af wat die lijnen op het gelaat van hun grootouders nou eigenlijk zijn en bij Yotam en Amnon leidt dat tot een wondermooi gesprek. Een gesprek dat door de treffende aquareltekeningen van Ninamasina prachtig wordt geïllustreerd.
