Vandaag, dinsdag 20 maart 2019, is het precies 50 jaar geleden dat Eric Carle het klassieke prentenboek ‘Rupsje Nooitgenoeg’ bedacht. En dat mag natuurlijk best wat aandacht krijgen op deze internationaal gevierde ‘The Very Hungry Caterpillar Day’.
Het iconische verhaal van de hongerige rups die zich door een berg eten heen werkt en zich uiteindelijk als vlinder ontpopt heeft al generaties betoverd en zal dat nog wel even blijven doen.
Het bekende boek is ondertussen een blauwdruk geworden voor het maken van een goed prentenboek. Het is niet alleen leuk, maar ook leerzaam, want het behandeld de dagen van de week, telt tot 5, benoemd een heel scala aan voedsel en gaat over de levenscyclus van de rups die zich tot een vlinder omtovert.
Giselle, een eenvoudig boerenmeisje, raakt verliefd op Loys die zich voordoet als gewone boerenjongen, maar eigenlijk Albrecht heet, een prins blijkt te zijn en zelfs al verloofd is. Als de jager Hilarion hier achter komt en Albrecht confronteert met zijn bedrog loopt het slecht af met Giselle.
Maar dan krijgt Giselle opnieuw een kans om haar lief Albrecht te ontmoeten als één van koningin Myrtha’s Wili’s. Als blijkt dat die geen goede bedoelingen heeft, kan Giselle dan haar geliefde redden?
Giselle is van origine een ballet, het enige ballet dat tot de Romantiek gerekend kan worden en geheel bewaard is gebleven. Het heeft vanaf zijn première in 1841 grote zeges gevierd in de Europese opera’s en theaters en werd al snel opgevoerd over de hele wereld.
Op een zelfgebouwd vlot reist een meisje op weg naar de horizon, maar de horizon is verder weg dan gedacht. Na een tijdje komt ze een bord tegen, midden op zee, dat de weg wijst naar het gelukkige eiland. Dat klinkt als een bestemming die de moeite waard is!
Maar welke van de vele eilanden is nou eigenlijk het gelukkige? Is dat niet iets heel persoonlijks? Uiteindelijk vind ze dan toch het gelukkige eiland, en het is niet wat jij of zij verwacht had.
Ondanks dat het boek maar weinig tekst bevat is het toch bekroond met een Zilveren Griffel. Honderd procent verdiend natuurlijk, want de teksten zijn fijn leesbaar en het mooie verhaal grijpt je, zonder emotioneel te worden. Maar was een Zilveren (of Gouden) Penseel niet beter op zijn plaats geweest voor de prachtige afbeeldingen in dit boek?
Sylvia Weve komt eigenlijk nooit in Ootmarsum, maar die ene keer dat ze er was, in de Koggelsteeg, deed ze de vondst van haar leven. Een gedeelte van een geschrift in slechte staat, maar leesbaar, waar na een speurtocht naar de rest en de inmiddels overleden auteur én een grote reparatieklus, uiteindelijk dit boek uit is voorgekomen.
Een bonte verzameling van tot nu toe onbekende dieren, tenminste, ik ben ze nog nooit tegengekomen.. Van de Gekooide Tureluur (lat. Avis Insanus Captus) tot de Wamsteker (lat. Feles Vadere Alibi) en de Slotslak (lat. Cochlea Arx) zijn dit allemaal uiterst bijzondere en vooral onconventionele diersoorten.
Gouden Penseel winnares Sylvia Weve is een ondertussen behoorlijk bekende en gelauwerde illustratrice die, naast veel werk voor tijdschriften en kranten, door verschillende kinderboekenauteurs wordt gevraagd om de illustraties te leveren bij hun schrijfwerk. Dit keer doet Weve alles zelf en schrijft ze dus ook de behoorlijk absurde teksten van dit boek vol onbestaanbare dieren.
Harry is een echte huiskat, hij komt nooit buiten en blijft lekker in zijn warme gezellige huis. Maar als zijn vriendin Vera tikkertje met hem wil spelen, waagt hij de sprong en gaat ie op pad.
Dat gaat natuurlijk verkeerd, want een huiskat die achter een vlinder aanrent moet haast wel verdwalen, gelukkig weten de andere katten raad.
Ter ere van de jaarlijkse Nationale Voorleesdagen wordt er elk jaar een Prentenboek van het Jaar geselecteerd dat in een goedkope mini-editie verschijnt en in een nieuwe grote editie waarbij een vingerpoppetje wordt geleverd. Sinds jaar en dag wordt er ook een leuke app voor tablet en mobiel (zowel Android als iOS) gemaakt gebaseerd op het prentenboek dat wordt geselecteerd.
Iedereen is doodsbenauwd wanneer ze Vigo de draak tegenkomen, terwijl hij juist zo’n lieve zachtaardige lobbes is, die niets liever doet dan verhalen lezen en deze delen met anderen. Dan komt hij een meisje tegen dat niet bang is, en net als hem gek is op lezen.
Hun samenwerking leidt tot een herwaardering van Vigo en zelfs tot een nieuwe boekwinkel in het stadje, een vliegende!
Draken in kinderboeken zijn al een tijdje bezig aan een charme offensief, deze traditionele vuurspuwende monsters blijken vaak helemaal niet zo gevaarlijk te zijn als je op het eerste oog zou denken. Zo ook de draak in dit boek, die zich liever bezighoudt met verhalen lezen en vertellen dan ridders opeten en prinsessen ontvoeren.
Vos zit vol vragen, vragen waarop hij geen antwoord krijgt van de andere vossen in het bos. Als er dan een onbekend schip in de haven arriveert met een stel herten als bemanning grijpt hij zijn kans en gaat hij op zoek naar vossen met antwoorden.
Maar vossen met antwoorden zijn niet zo makkelijk te vinden, en de vragen blijven maar komen. Zelfs als hij een antwoord weet te vinden. leidt dat weer tot meer vragen..
Een bijzonder boek met een hele mysterieuze sfeer, want hoe komen bijvoorbeeld die herten toch aan dat indrukwekkende schip? Zo werpt bijna elke pagina nieuwe vragen op en dat speelt natuurlijk weer leuk in op de queste van Vos, die zelf ook vol vragen zit.
Babar de olifantenkoning gaat op zoek naar de Kerstman om hem te vragen ook een bezoek te brengen aan Olifantenland. Na een lange zoektocht en de onmisbare hulp van Duck de hond, lukt het hem de kerstman te vinden in zijn onderaardse huis. Helaas heeft de Kerstman het al veel te druk met de mensenkinderen om ook nog de olifantenkinderen te bezoeken op kerstavond. Maar Babar zou Babar niet zijn als hij daar niet een oplossing voor weet te vinden.
Uiteindelijk ontmoeten alle olifantenkinderen de kerstman in levende lijve en ondanks dat hij ze echt niet op kerstavond kan bezoeken, zorgt Babar ervoor dat ze toch allemaal kadootjes in hun kerstkousen vinden de volgende ochtend.
Babar de olifant is natuurlijk een behoorlijk bekende verschijning. De serie heeft vanaf het eerste boek uit 1931, over Babar die de jungle verlaat, allerlei moderne dingen leert en later terugkeert en tot koning van de olifanten wordt gekroond, al meer dan 8 miljoen exemplaren verkocht in meer dan 17 talen wereldwijd. Maar dit boek is nog eens extra bijzonder omdat het de laatste was die door schepper Jean de Brunhoff zelf is gemaakt. Het boek is zelfs nooit helemaal door hem afgemaakt, de laatste inkleuringen zijn door zijn broer Michel gedaan nadat Jean in 1937 was overleden aan tuberculose.
