Het leven van een verlegen spookje is niet makkelijk, want niemand lijkt Seppo te zien staan. Zelfs Alma, het mooiste monster van de stad, en het onzichtbaarste, lijkt niet naar hem om te kijken.
Maar net als Seppo denkt dat het nooit meer goed komt en zelfs zijn ouders hem lijken te zijn vergeten, blijkt het toch heel anders te zitten.
De auteur met de prachtige naam komt oorspronkelijk uit Mexico en dat is goed aan de tekeningen af te zien. De macabere, maar tegelijkertijd heel vrolijke stijl van de Mexicaanse feestdag ‘Día de Muertos’ viert in dit boek de boventoon.
Beer is moe, hondsmoe! Wanneer hij van zijn welverdiende rust wil gaan genieten heeft zijn buurman Eend echter hele andere ideeën en laat hem maar niet slapen.
Beter een goeie buur dan een verre vriend, maar eend is zowel buur als vriend en met zo’n vriend heb je geen vijanden meer nodig.
De vasthoudende Eend laat Beer echt niet zomaar inslapen en grijpt de meest waanzinnige redenen aan om Beer te storen. Gelukkig is Beer een grote vriendelijke lobbes en loopt dit niet af zoals een ruzie tussen een eend en een beer normaliter in de natuur zou aflopen.
Elke dinsdag haalt opa de kleine Yotam op van school en dit keer raakt de kleuter geïntrigeerd door de vele rimpels van opa. Hij legt uit dat met de jaren ook hij deze tekenen van geluk en verdriet zal krijgen en dat elke rimpel een leuke of vervelende herinnering representeert.
Een middag als alle andere die door het kabbelende gesprek van de twee familieleden een bijzondere wending krijgt. Een gesprek over ouderdom, familie, vergankelijkheid en de schoonheid van het leven.
Elk kind vraagt zich wel eens af wat die lijnen op het gelaat van hun grootouders nou eigenlijk zijn en bij Yotam en Amnon leidt dat tot een wondermooi gesprek. Een gesprek dat door de treffende aquareltekeningen van Ninamasina prachtig wordt geïllustreerd.
De prachtige serie kunst prentenboeken van Uitgeverij Leopold in samenwerking met het Haagse Kunstmuseum brengt al jaren de mooiste boeken voort. Dit keer wordt het verhaal verteld van het voormalig Gemeentemuseum zelf en haar architect Hendrik Berlage.
Zelfs na zijn overlijden kan Berlage geen afscheid nemen van zijn grootste prestatie en maar goed ook! Een dief plundert de collectie en alleen de architect heeft het in de gaten en zorgt op zijn karakteristieke creatieve manier voor een oplossing.
Georgien Overwater levert een prachtig prentenboek af waar de hoofdrolspeler eigenlijk het museum zelf is. Ze laat geen bladzijde onbenut om de bijzondere architectuur, maar ook de collectie van het Haagse Kunstmuseum te benadrukken.
Een vers gedrukte krant begint de ochtend vol goede moed. Dit is zíjn dag, waarop hij samen met zijn broertjes en zusjes de wijde wereld in zal trekken, om samen het nieuws van de dag te verkondigen in alle uithoeken van de stad.
Dat zo’n dag niet altijd verloopt zoals je verwacht leert deze winkeldochter al snel. Desondanks wordt het een dag, én een leven, om nooit te vergeten.
Een behoorlijk uit de kluiten gewassen prentenboek met wel 48 bladzijden waarin je dus 48 keer verwend wordt met de mooiste illustraties uit de koker van de Columbiaanse kunstenaar José Sanabria.
Voor veel mensen toch wel het lastigste onderwerp om het met je kinderen te bespreken: liefde, relaties en voortplanting. Want waar komen toch die schattige baby’tjes vandaan?
Met gedegen kennis, een flinke scheut humor en mooie en verhelderende illustraties is hier een boek dat elke ouder of opleider daar mee kan helpen, geen overbodige luxe!
De liefde en alles wat daar bij hoort is een gevoelig onderwerp, want iedereen heeft andere opvattingen wanneer en hoe (en hoeveel ervan) aan kinderen kan worden uitgelegd. Er zijn levensovertuigingen die buitengewoon open en zonder schaamte tot in de kleinste details alles bespreken met hun kroost.
Wanneer een jongen en een meisje samen met hun opa een wandeling door het bos maken, zitten de kinderen vol met vragen, want waar komt dat bos eigenlijk vandaan?
Geduldig legt opa uit hoe het ontstaan van een bos begint, wat er allemaal nodig is voordat planten, laat staan bomen, kunnen groeien en hoe uiteindelijk een bos met alles erop en eraan ontstaat.
Kinderen kunnen je op de meest bijzondere momenten verrassen met de meest uiteenlopende, onverwachte, maar toch vaak bijzonder diepzinnige vragen. ‘Wie maakt het bos?’ is zo’n vraag. Niet heel makkelijk te beantwoorden, maar een goede ouder zou hier toch een goed antwoord voor moeten hebben?
Vol passie maakt de bakker elke dag weer mooie en verrukkelijke taarten, taarten die eigenlijk té mooi en verrukkelijk zijn om aan te snijden of op te eten.
Uit wanhoop en armoede bakt de bakker dan maar wat zoete broodjes en daar blijken zijn klanten wel voor te porren te zijn, maar broodjes bakken is niet wat de bakker voor ogen had toen hij zijn carrière als patissier begon.
Zo ontspint zich een hartverwarmend verhaal over een bakker die liever zijn passie volgt dan dat hij rijk wordt van iets waar hij geen plezier uit haalt. Maar het moet toch mogelijk zijn om mensen zijn taarten te laten eten?
