Mila en Pablo zijn benieuwd wie of wat toch zo hard brult in de jungle. Verschillende paden leiden naar verschillende plekken en er moeten continu keuzes worden gemaakt, gaan de de kleine avonturiers lopen of met de kano, warmen ze zich aan het vuur of aan de zon?
Elke pagina brengt weer een nieuwe keuze voor de lezer, die het verhaal tot een goed einde moet brengen en dat is nog niet zo makkelijk!
Twee jonge avonturiers die op zoek gaan naar de oorsprong van een vreemde brul die al dagen door de jungle galmt, dat is natuurlijk een recept voor een heel spannend prentenboek. Door de keuzes die de lezer moet maken wordt dat nog eens spannender gemaakt, want maak je de verkeerde keuze, dan begin je onherroepelijk weer van voren af aan!
Op een zelfgebouwd vlot reist een meisje op weg naar de horizon, maar de horizon is verder weg dan gedacht. Na een tijdje komt ze een bord tegen, midden op zee, dat de weg wijst naar het gelukkige eiland. Dat klinkt als een bestemming die de moeite waard is!
Maar welke van de vele eilanden is nou eigenlijk het gelukkige? Is dat niet iets heel persoonlijks? Uiteindelijk vind ze dan toch het gelukkige eiland, en het is niet wat jij of zij verwacht had.
Ondanks dat het boek maar weinig tekst bevat is het toch bekroond met een Zilveren Griffel. Honderd procent verdiend natuurlijk, want de teksten zijn fijn leesbaar en het mooie verhaal grijpt je, zonder emotioneel te worden. Maar was een Zilveren (of Gouden) Penseel niet beter op zijn plaats geweest voor de prachtige afbeeldingen in dit boek?
De zee blijft een dankbare inspiratiebron, als een van de weinige plekken op de aarde die we nog niet tot op de bodem uitgeplozen hebben, blijft er een zweem van mysterie om hangen. Maar de zee is natuurlijk ook gewoon een fantastische bestemming voor vertier en een plek waar we veel voedsel en andere mooie dingen vandaan halen.
Nicola Davies beschrijft in ‘Dit is de Zee’ een enorm scala aan verschillende aspecten van de zee, zo is er een hoofdstuk over de kust, eentje over zeereizen en komen verschillende zeedieren en zelfs verschillende zeeën aan bod.
Met 108 pagina’s is dit dan ook best een stevig boek geworden, de hoeveelheid tekst valt mee, want de tekeningen voeren de boventoon. Elke pagina is eigenlijk één grote illustratie over een onderwerp waar een korte beschrijvende (of poëtische) tekst bij staat.
Iedereen is doodsbenauwd wanneer ze Vigo de draak tegenkomen, terwijl hij juist zo’n lieve zachtaardige lobbes is, die niets liever doet dan verhalen lezen en deze delen met anderen. Dan komt hij een meisje tegen dat niet bang is, en net als hem gek is op lezen.
Hun samenwerking leidt tot een herwaardering van Vigo en zelfs tot een nieuwe boekwinkel in het stadje, een vliegende!
Draken in kinderboeken zijn al een tijdje bezig aan een charme offensief, deze traditionele vuurspuwende monsters blijken vaak helemaal niet zo gevaarlijk te zijn als je op het eerste oog zou denken. Zo ook de draak in dit boek, die zich liever bezighoudt met verhalen lezen en vertellen dan ridders opeten en prinsessen ontvoeren.
Vos zit vol vragen, vragen waarop hij geen antwoord krijgt van de andere vossen in het bos. Als er dan een onbekend schip in de haven arriveert met een stel herten als bemanning grijpt hij zijn kans en gaat hij op zoek naar vossen met antwoorden.
Maar vossen met antwoorden zijn niet zo makkelijk te vinden, en de vragen blijven maar komen. Zelfs als hij een antwoord weet te vinden. leidt dat weer tot meer vragen..
Een bijzonder boek met een hele mysterieuze sfeer, want hoe komen bijvoorbeeld die herten toch aan dat indrukwekkende schip? Zo werpt bijna elke pagina nieuwe vragen op en dat speelt natuurlijk weer leuk in op de queste van Vos, die zelf ook vol vragen zit.
Babar de olifantenkoning gaat op zoek naar de Kerstman om hem te vragen ook een bezoek te brengen aan Olifantenland. Na een lange zoektocht en de onmisbare hulp van Duck de hond, lukt het hem de kerstman te vinden in zijn onderaardse huis. Helaas heeft de Kerstman het al veel te druk met de mensenkinderen om ook nog de olifantenkinderen te bezoeken op kerstavond. Maar Babar zou Babar niet zijn als hij daar niet een oplossing voor weet te vinden.
Uiteindelijk ontmoeten alle olifantenkinderen de kerstman in levende lijve en ondanks dat hij ze echt niet op kerstavond kan bezoeken, zorgt Babar ervoor dat ze toch allemaal kadootjes in hun kerstkousen vinden de volgende ochtend.
Babar de olifant is natuurlijk een behoorlijk bekende verschijning. De serie heeft vanaf het eerste boek uit 1931, over Babar die de jungle verlaat, allerlei moderne dingen leert en later terugkeert en tot koning van de olifanten wordt gekroond, al meer dan 8 miljoen exemplaren verkocht in meer dan 17 talen wereldwijd. Maar dit boek is nog eens extra bijzonder omdat het de laatste was die door schepper Jean de Brunhoff zelf is gemaakt. Het boek is zelfs nooit helemaal door hem afgemaakt, de laatste inkleuringen zijn door zijn broer Michel gedaan nadat Jean in 1937 was overleden aan tuberculose.
Vosje heeft het heerlijk naar zijn zin in de duinen, hij danst met de vogels en rent achter de vlinders aan, maar dan springt hij iets te enthousiast de lucht in en komt hij met een harde smak neer. Daarmee begint een hele bijzondere droom waarin zijn hele leven aan hem voorbij komt, van geboorte tot de val en het jongetje dat hem uiteindelijk vind en naar zijn familie terug brengt.
In zijn droom beleeft hij weer alle leuke (en minder leuke) dingen die hij heeft meegemaakt, van zijn tijd als pup tot die ene keer dat het kleine mens hem uit de pot heeft gered.
Een samenwerking van twee auteurs met zo’n bijzondere staat van dienst kan alleen maar een heel mooi boek opleveren en dat is met Vosje dan ook absoluut het geval. Edward van de Vendel is een auteur met een indrukwekkend oeuvre, de winnaar van verscheidene zilveren griffels (en de Woutertje Pieterse Prijs) en de schrijver van het kinderboekenweekgeschenk van 2005. Daarnaast is de lijst kinderboeken die hij (buitengewoon goed) heeft vertaald bijna eindeloos, deze site staat dan ook al vol met boeken waar Edward een hand in heeft gehad.
In het nieuwste avontuur van Pol, Pelle en Pingo gaan de vrienden uiteraard weer op reis met hun zelfgebouwde boot, de Mary, samen met de Admiraal en de kleine schildpad en papegaai. Een hardnekkige loszittende plank zit ze echter behoorlijk dwars bij het uitzoeken van hun reisbestemming en leidt ertoe dat ze hun reisplannen nog even in de wacht zetten om wat spijkers te bemachtigen.
De zoektocht leidt de beroemde avonturiers naar het Vulkaaneiland waar ze weer een doldwaas avontuur beleven en de plaatselijke bevolking uit de nesten weten te helpen met hun vindingrijkheid en moed.
Een nieuw avontuur van de van origine Deense Pol is een bijzondere gebeurtenis, want sinds 1985 zijn er geen nieuwe albums, maar alleen heruitgaven, verschenen. De oorspronkelijke auteurs, het echtpaar Hansen, is dan ook al enige decennia geleden overleden, al hadden andere tekenaars en scenaristen ruim daarvoor het stokje al van hen overgenomen. Daar is nu dus 1 nieuwe naam bijgekomen, de oude rot Per Sanderhage heeft het nieuwe verhaal geschreven en de tekeningen zijn van de hand van Pol-debutant Thierry Capezzone.
