Laszlo is bang voor het donker dat in de kelder woont en hoopt dat het nooit zijn kamer binnenkomt. Maar als het wel gebeurt, blijkt het donker een stuk aardiger dan verwacht en helpt het Laszlo een oplossing te vinden voor zijn angst.
Voor een jongen die ogenschijnlijk alleen in een groot oud huis woont, is het niet gek dat hij bang is voor het donker. Als het dan ook nog eens in de kelder altijd donker is en het donker zich ‘s-nachts uitvouwt om naar buiten te komen om alle kamers en buiten te vullen, begrijp je dat Laszlo het licht in zijn kamer liever aan-houdt. Maar lampjes gaan kapot en de moedige Laszlo komt er gewapend met zijn zaklamp achter dat niet alles is zoals het lijkt en ook het donker best behulpzaam kan zijn.
Het donker is een fantastisch mooi boek, waarin het spel tussen donker en licht de sfeer bepaalt. Er worden weinig (en dan vooral zachte) kleuren gebruikt om de donker-licht-tegenstelling te benadrukken, wat tot hele krachtige afbeeldingen leidt. Het verhaal speelt zich af in een groot en oud huis in een beperkt aantal kamers, die er overdag en in de nacht heel verschillend uitzien door de kunstig gebruikte contrasten.
Boy woont aan de kust samen met zijn vader en zes katten. Helaas moet Boy’s vader elke dag het water op om de kost bij elkaar te vissen. Maar dan zorgt een storm voor een nieuw gezicht die vader en zoon uiteindelijk dichter bij elkaar zal brengen.
Het huisje van Boy en zijn vader staat eenzaam aan de kust en zes katten zijn natuurlijk niet genoeg om een opgroeiende jongen gezelschap te houden. De walvis uit de titel wordt dan ook door Boy meteen als een nieuwe vriend binnengehaald, al weet Boy dat de walvis eigenlijk niet op het land thuishoort.
Dit boek bevat relatief weinig tekst en geeft de tekeningen ruim baan om het verhaal te vertellen. De tekeningen hebben mooie ingetogen sferische kleuren en geven het gevoel van strand, zand, water en wind bijzonder effectief weer.
Meneer Tijger is het beu om altijd maar netjes en voorkomend te zijn, dus besluit hij dat hij weer wild wordt. Maar dan komt hij erachter dat in zijn eentje wild zijn ook niet leuk is. Gelukkig vinden hij en zijn vrienden een compromis waar iedereen gelukkig van wordt.
De burgers van het nette en beleefde dierenstadje zijn een tikkeltje te bedaard wat meneer Tijger betreft. Hij gooit alle remmen los en geeft zo wat meer kleur (letterlijk en figuurlijk) aan het bestaan van de stadsbewoners.
Dit boek van grafisch ontwerper Peter Brown is een oproep aan alle lezers om zo nu en dan eens uit de band te springen en ‘wild zijn’ niet als iets negatiefs te beschouwen, maar als iets waar veel plezier uit gehaald kan worden.
