Vandaag, 12 juli 2024, is een droevige dag voor de Nederlandse kinderboekenwereld, vandaag is haar koningin, de 93-jarige Tonke Dragt helaas overleden. Tonke Dragt werd geboren op 12 november 1930 in Batavia (nu Jakarta, Indonesië) en laat een fenomenaal oeuvre achter.
Haar bekendste boek is De brief voor de Koning, ondertussen verfilmt en zelfs ook al een Netflix-serie en de ontvanger van de Griffel der Griffels in 2004. Naast koningin van de Nederlandse kinderliteratuur was ze ook Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Matilda trekt zich het liefst terug in een boek in de boekenwinkel van haar grootouders, waar ze eindeloos door de boekenkasten kan dwalen, maar dan ontmoet ze ineens allerlei vreemde meisjes in de winkel.
Meisjes die zo lijken te zijn weggelopen uit een paar van haar favoriete boeken, maar wanneer de eigenaardige Alice haar mee vraagt naar een theepartijtje begint het pas echt heel raar te worden.
Ben je gek op lezen dan is dit het perfecte boek voor jou! Lekker dik, een goede spanningsboog en een verhaal dat vooral echte boekenwurmen bijzonder zal aanspreken, want wie wil er nou niet zelf in zijn favoriete boeken ronddwalen?!
Op een van haar wandelingen door het besneeuwde bos komt Josefien een Tijger tegen, die haar naar huis volgt en de daaropvolgende dagen haar trouwe metgezel wordt. Uiteraard vergt dat wat gewenning in het stadje, maar dan wordt Tijger ook in de armen van de rest van de bevolking gesloten.
Na een tijdje wordt Tijger echter ziek, een ziekte die alleen maar heimwee kan zijn en Josefien gaat op reis om haar trouwe vriend weer thuis te brengen.
Tijger is een mooi groot prentenboek geworden dat met bravoure en warme kleuren een eenvoudig verhaal over vriendschap, heimwee en eenzaamheid voor kinderen van bijna alle leeftijden brengt. De hoofdpersoon en titelgever van dit boek steelt dan ook de show op de fantastische tekeningen die om de tijger heen lijken te zijn gemaakt.
Stein Knap is hartstikke slim, dat kan ook bijna niet anders als allebei je ouders briljante wetenschappers zijn. Wanneer Stein zijn moeder komt te overlijden kan zijn vader ondanks al zijn kennis Stein niet uitleggen waar ze nu is gebleven en dus gaat Stein zelf maar op zoek.
Gewapend met zijn zelfbedachte kwantumbanaantheorie verkent Stein een aantal parallelle universums, maar wat hij daar aantreft had zelfs hij niet kunnen bedenken.
Dit is het eerste boek van kinderboekenauteur Christopher Edge dat in het Nederlands verschijnt, maar het heeft alle elementen in zich die de boeken van de Britse veelschrijver Edge karakteriseren. Zo zal hij zware of ingewikkelde onderwerpen niet snel uit de weg gaan, en dat doet hij in dit boek dan ook zeker niet.
Jean gaat voor het eerst naar de basisschool en krijgt het Spaans benauwd als de juf alle kinderen vraagt wat hun vader en moeder voor beroep hebben. Hij heeft immers geen idee waar zijn moeder is en al helemaal niet wat ze doet.
Een grappig en tegelijkertijd verdrietig verhaal over een jongen die zijn moeder mist en niet zo goed weet hoe hij daar mee om moet gaan. Dat de mensen om hem heen het liever op een zwijgen zetten, dan hem uit te leggen wat er aan de hand is, maakt het natuurlijk ook niet makkelijker.
Dit stripboek komt overduidelijk uit het land waar de strip als volwaardige (de 9e) kunstvorm wordt beschouwd, namelijk Frankrijk. Dat is aan de namen van de hoofdrolspelers te merken, maar ook de sfeer ademt een Frankrijk van ergens midden jaren 70, met Louis de Funès op de nieuwe kleuren-tv en op vakantie in de Simca.
De reislustige opa van Sem gaat voor de laatste keer op reis en dit keer mag Sem mee. Met de boot op de zolder reizen ze naar het eiland van opa en genieten ze van al het natuurschoon en de bijzonder plekken op het eiland. Maar komt opa nog wel terug naar huis?
Sem gaat samen met zijn opa op reis naar het schitterende eiland waar van alles te zien en te beleven is. Als Sem weer alleen terug is gekeerd van het eiland stuurt opa zijn brieven via de toekan.
Er is op deze website al eerder een boek van Benji Davies gerecenseerd (het onvolprezen ‘De kleine walvis’), ook al zo’n mooi prentenboek. ‘Het eiland van opa’ doet hier alles behalve voor onder. Mooie heldere kleuren en gedetailleerde platen, vooral als de hoofdrolspelers eenmaal zijn aangekomen op het eiland, maken dit boek een waar feest voor het oog.
Er groeit een ballon aan de boom van Uil! Volgens Vos kan dat niet, maar Uil kan het niet schelen, hij heeft de ballon en neemt hem overal mee naar toe. Tot de ballon lek raakt, dat mag niet!
In de herfst vallen alle blaadjes van de bomen, maar dit keer komt er ook wat voor terug! Uil is zo in zijn sas met zijn nieuwe ballon dat het moment van verlies erg hard aankomt. Maar zoals de blaadjes weer terugkeren zal er vast ook weer een ballon aan de boom groeien.
Vos en Haas-boeken zijn er in heel veel verschillende niveaus, de laagste, zoals dit boek, zijn heerlijk om voor te lezen. Als kinderen zelf gaan lezen, zijn van het bekende duo (trio?) ook vroeg-leesboekjes (AVI 1 en hoger) beschikbaar.
