Broertje Beer wil dolgraag met zijn grote broer mee op avontuur, zijn grote broer zit daar echter niet echt op te wachten. Zo’n vervelend klein broertje dat maar in de weg loopt de hele tijd, maar dan blijkt dat kleine broertjes soms ook handig kunnen zijn!
Dat grote en kleine broertjes niet altijd op één lijn zitten is een bekend fenomeen voor de gemiddelde ouder, maar meestal duurt dat niet lang. Zo ook niet in dit boek, waar broederliefde irritatie en frustratie overwint, zoals altijd in een goede relatie.
Owen Davey heeft al heel wat prachtige boeken gemaakt, maar van zijn kinderboeken is dit helaas het enige fictieboek dat vooralsnog in het Nederlandstalig is verschenen. Zijn stijl is echter nog altijd dezelfde, een prachtige gestileerde jaren vijftig-achtige sfeer die tegelijkertijd enorm modern oogt.
Er zijn weinig bewoners van het bos zo chagrijnig en onvriendelijk als meneer Kabouter, die kun je het beste maar ontlopen, want verwacht niet dat hij je ergens mee gaat helpen.
Alleen moet je voorzichtig zijn met wie je tegen je in het harnas jaagt, want sommige bosbewoners kunnen je nog een lastige dag bezorgen.
Laten we eerlijk zijn, kennen we allemaal niet een kleine kabouter die alleen maar met heel hard ‘NEE!’ roepen kan antwoorden? Ter ere van die kleine aap heeft Fred Blunt dit boek geschreven, maar dat garandeert niet persé een goeie afloop voor de hoofdpersoon.
Een grote zwarte rots die elke keer ergens anders lijkt op te duiken, zorgt ervoor dat het te gevaarlijk is voor Erin om met haar moeder mee te gaan wanneer zij gaat vissen.
Als het haar dan toch een keer lukt zich op de boot te verstoppen, is dat ook meteen het begin van een avontuur waarin het geheim van de mysterieuze zwarte rots eindelijk ontrafelt wordt.
De kleine Erin gaat niet uit van de eerste indruk, een waardevolle eigenschap, laat Joe Todd-Stanton zien, in deze fantastisch uitgevoerde uitgave, met mooi dik, luxueus papier een een prachtige stevige kaft vol minuscuul gedetailleerd reliëf.
Voor de tweede maal glipt Beestje het lieveheersbeestje er vandoor en moeten Basiel en Mila naar haar op zoek, dit keer in de hen nog onbekende Oceaanstad.
Gelukkig zijn beiden ondertussen gediplomeerde onderwater-detectives en gaan ze meteen aan de slag in de kleurige chaos die Oceaanstad heet.
De kleuren spatten weer van de bladzijdes in dit ongelooflijk chaotische, vrolijke en kleurrijke zoekboek mét verhaal.
De zee blijft een dankbare inspiratiebron, als een van de weinige plekken op de aarde die we nog niet tot op de bodem uitgeplozen hebben, blijft er een zweem van mysterie om hangen. Maar de zee is natuurlijk ook gewoon een fantastische bestemming voor vertier en een plek waar we veel voedsel en andere mooie dingen vandaan halen.
Nicola Davies beschrijft in ‘Dit is de Zee’ een enorm scala aan verschillende aspecten van de zee, zo is er een hoofdstuk over de kust, eentje over zeereizen en komen verschillende zeedieren en zelfs verschillende zeeën aan bod.
Met 108 pagina’s is dit dan ook best een stevig boek geworden, de hoeveelheid tekst valt mee, want de tekeningen voeren de boventoon. Elke pagina is eigenlijk één grote illustratie over een onderwerp waar een korte beschrijvende (of poëtische) tekst bij staat.
